Zgodnie z art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wznoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Dotyczy to nieruchomości bez względu na ich rodzaj i położenie, jeżeli urządzenia infrastruktury technicznej zostały wybudowane z udziałem środków jednostki samorządu terytorialnego. Opłaty adiacenckie nie dotyczą nieruchomości przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego na cele rolne i leśne. 
Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej należy rozumieć budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych (art. 143. ust. 2 ww. ustawy). 
Wójt gminy w drodze decyzji ustala opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej . Nie ma znaczenia fakt czy właściciel nieruchomości korzysta z tej infrastruktury, ale wystarczy, że ma możliwość korzystania.
Wydanie decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej. Wysokość opłaty adiacenckiej zależy od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej. Wynosi nie więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu urządzeń a wartością jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury. Wysokość stawki procentowej opłaty ustala rada gminy w drodze uchwały.
Wzrost wartości nieruchowości spowodowany wybudowaniem urządzeń infrastruktury określa rzeczoznawca majątkowy , według stanu i cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Opłaty nie ponosi właściciel nieruchomości, który nabył ją po wybudowaniu urządzenia infrastruktury technicznej.